Ngaio wilde “nog iets kleins” aan haar zomer toevoegen: low key, niet te duur, weinig gedoe. Tijdens het googelen doken surftrips op; precies de combinatie van vrijheid en gemak: zelf kiezen hoeveel je surft of yoga doet, gedeelde of privé-kamer, en vaak ontbijt en diner geregeld. Ideaal voor een eerste soloreis.“Ik dacht: yoga is mijn ding. Surfen? Leuk voor erbij. Maar na mijn eerste les was ik om.”
Wie: Ngaio, 29 jaar
Komt uit: Nederland
Ging naar: Caparica, Portugal
Eerste indruk: meteen thuisgevoel
Ze vloog naar de Portugese kust en stapte een plek binnen waar iedereen je begroet alsof je elkaar al kent. “Vanaf het eerste moment ben ik eigenlijk niet alleen geweest, behalve wanneer ik dat zelf wilde. Daarom had ik ook een privékamer: even kunnen terugtrekken is goud.” De groep bestond uit mensen tussen grofweg 19 en 35. “Ik was bang dat het te jong zou zijn, maar dat viel totaal mee.”
Caparica: duinen, fietspaadjes & Atlantische zeewind
Caparica verraste met duinen en fietspaden naar het strand. een snufje Nederland, met de Atlantische oceaan aan het eind. Ochtenden waren vaak voor het water, wanneer de golven het best zijn.
Vooraf boekte ze drie lessen (“elke dag leek me wat veel”). In de allereerste les stond ze na twee pogingen al op de plank. “Daarna bleef ik staan. Ik was zó verrast, ook door de instructeurs. Die passie is aanstekelijk. Ze waren oprecht blij als je een golf pakte. ‘Dit is mijn kantoor,’ grapten ze.”
De planning ging het raam uit: ze boekte twee extra lessen en stond uiteindelijk iedere dag op het water. Yoga deed ze nog één keer; de keuze was gemaakt.
Dagritme
De middagen kabbelden lekker door: met de groep het strand op, of juist een boek bij het zwembad als de les een keer later was. Begin juni kan het wisselvallig zijn; vooral de avonden zijn fris. “Trui mee is geen overbodige luxe.” De golven waren vrijwel de hele week toegankelijk; alleen op de laatste dag waren ze net te wild. Tussendoor stond er eens een surfskate-les op het programma (gegeven door een van de surfinstructeurs) en maakte ze een kleine hike naar een verstopt baaitje. Eén avond schoof ze met een groepje aan in Lissabon; overdag bleef ze liever aan zee.
Niet yoga, niet surfen, maar de mensen maakte de reis
Wat haar reis echt maakte, waren de mensen. De vanzelfsprekende saamhorigheid van een surfgroepje. Het aanschuiven bij het ontbijt waar altijd wel iemand zit. De inside jokes die na een paar dagen al voelen als vakantietaal. “We hebben zelfs een reünie gehad tijdens de Gentse Feesten. Bizar hoe snel je dat opbouwt.”
Grote hobbels waren er niet. “Elke dag surfen is pittig; mijn bovenlichaam was het niet gewend.” Volgende keer traint ze vooraf wat meer. En ze boekt één dag langer. “Ik miste de laatste avond omdat ik eerder wegging. Zonde! Start en eindig volgens het ritme en tegelijk met de rest; hier is dat van zaterdag tot zaterdag.”
Zou je teruggaan?
“Zeker weer op surfvakantie, maar niet naar dezelfde plek. Ik hou van nieuw. Misschien zelfs verder weg.” Het belangrijkste wat ze meenam past in één zin: “Als je bang bent dat je geen aansluiting vindt als je alleen gaat: je hoeft er niet eens moeite voor te doen. Het gebeurt gewoon.”
Spontaan even weg, zero gedoe? Sluit aan bij een fijne groep in Caparica of kies een andere spot. Bekijk hier ons aanbod.
