Namens SurfaWhile bracht ik tijdens mijn verblijf op het eiland een werkbezoek aan het nieuwe boutique hotel van Dreamsea. Een kans die me op het lijf geschreven was. Als solo-reiziger en surfer-in-opleiding was ik vanuit SurfaWhile vooral benieuwd hoe zij deze plek hebben neergezet. Ik kreeg de kans om er een nachtje te verblijven, mensen te spreken, te werken en te surfen. Spoiler: dit zat wel goed.
Hoewel het originele Dreamsea concept bekendstaat om haar camps in Frankrijk, Portugal en verder weg, is dit echt een andere richting: rustiger, stijlvoller en bewust verweven met het lokale leven. Meer over het nieuwe boutique hotel lees je in dit artikel.
Ik kom al meer dan 12 jaar terug naar de Canarische eilanden, en in het speciaal Gran Canaria. Soms korter, soms langer. Wat begon als een tussenjaar om Spaans te leren, is uitgegroeid tot een tweede thuis. Toch krijg ik vaak verbaasde blikken als ik vertel dat het eiland voor mij als thuiskomen voelt. Misschien omdat men vooral het massatoerisme van dit archipel kent, terwijl het een heel andere zijde heeft.
Een warm welkom in Moya
De ligging is al bijzonder: het hotel bevindt zich in Moya, aan de noordkust van het eiland. Veel bekenden hadden me verteld dat het noorden een goed alternatief voor de hoofdstad is. Geen drukke boulevards vol hotelketens of overvolle stranden, maar groene bergen, oceaanzicht en dat typische dorpsgevoel. De Canarios zijn warm, verwelkomend en oprecht. Na het ontvangst werd ik naar mijn suite gebracht. En wat voor een: een privéterras, een eigen zwembad, een heerlijk bed en uitzicht op zee. Even een kleine oase voor mezelf.
Wat ook opvalt: je bent hier níet afgesloten van de rest van het eiland. Er is een goede busverbinding richting Las Palmas, binnen 20 minuten sta je namelijk in de stad voor een middag socializen of cultuur snuiven. Het noorden is absoluut rustiger, maar alles is er: voorzieningen, dorpjes aan de kust, en lokale markten waar je tussen de bewoners loopt.
Tijd om te werken en… te verkennen
Als digital nomad (krijg je jeuk van dat woord? Ik ook, maar goed, laten we het beestje bij z’n naam noemen ;-)) check ik automatisch: kan ik hier werken? Het antwoord is ja. Onder de parasol in de binnentuin werkte ik een paar uurtjes: goede wifi, stopcontact bij de hand, vers fruit, bio thee en keuze uit verschillende soorten melk voor mijn koffie. Kleine dingen, maar ze maken het verschil.
Later op de middag sprak ik met de mede-eigenaar van het nieuwe hotel en tevens van restaurant Nativo. Hij gaf me een rondleiding, vertelde enthousiast over het concept en de toekomstplannen, en gaf wat tips voor de omgeving.
Daarna ging ik op pad: via het dorp naar El Roque, een doolhof van witte huizen op een rots met uitzicht over de Atlantische Oceaan. Van daaruit liep ik langs de pisicnas naturales: natuurlijke zwembassins tussen het vulkanisch gesteente.
’s Avonds at ik in Nativo, een plek die bij mijn lokale connecties al jaren bekend is. Met name binnen de surfscene is dit een populaire spot: relaxte sfeer, goed eten en een terras waar je de tijd vergeet.
Surfen en connecten
De volgende ochtend bij het ontbijt schoof ik aan bij een lange tafel; het type plek waar contact vanzelf gaat. Ik sprak met een solo-reiziger uit Duitsland, een koppel dat hun vakantie in het zuiden afsloot met een paar dagen hier, en nog een stel dat net hun eerste surfles had gehad. Je voelt dat hier ruimte is voor reizigers, niet voor toeristen. Aan de andere tafel waren twee families met jonge kinderen bij elkaar gekomen. Een verschillend clubje mensen zo bij elkaar, maar dat maakte het juist gemoedelijk. De gemeenschappelijke en verbindende factor is het surfen en de energie.
Maar mijn hoogtepunt: surfen. Na het ontbijt werden het Duitse koppel en ik opgehaald. Het hotel werkt samen met een lokale surfschool, en alles was geregeld: wetsuit, board, vervoer, relaxte vibe. Binnen 20 minuten stonden we op de spot. De les duurde 2,5 uur, en door de groepsdynamiek leerde ik veel mensen kennen. Na afloop werden we weer netjes teruggebracht.
Zou ik hier terugkomen? Zeker weten
Dreamsea’s boutique hotel is geen klassiek surfcamp zoals je het kent en dat is precies de bedoeling. Het is een plek waar je kunt werken, surfen, wandelen, fietsen, zwemmen, yoga lessen volgen, niksen, bijpraten of juist vertragen. Alleen of samen.
Toeval bestaat niet: het hotel is gevestigd in een oud familiehuis van de Barbosa’s en via via blijkt een vriendin van mij weer gelinkt aan die familie. Dat soort lokale lijntjes maken het voor mij extra bijzonder. En dat het restaurant Nativo, pal onder het hotel, wat al bekend is onder de locals, bevestigt alleen maar dat hier iets goeds is neergezet.
Als je solo reist, of juist als koppel en zelfs als gezin, van surfen houdt (of het nog wilt leren) of gewoon een bijzondere plek zoekt om te landen, dan is dit jouw adres.
Voor mij was dit verblijf een bevestiging dat Gran Canaria – het eiland dat ik al jaren ken – nog steeds weet te verrassen. Niet omdat ik iets compleet nieuws ontdekte, maar omdat deze plek datgene wist te vangen zoals ik het al die tijd al zie.
→ Meer weten over het hotel zelf?
Lees hier het uitgebreide artikel over Dreamsea Boutique Hotel op Gran Canaria.
→ Zelf boeken of een workation plannen?
Dat kan via SurfaWhile inclusief surfpakketten en persoonlijk advies.